KNB definiuje ryzyko stopy procentowej jako ryzyko narażenia aktualnego i przyszłego wyniku finansowego banku (oraz jego kapitału) wynikające z niekorzystnych zmian stóp procentowych. Zmiany te mogą mieć wpływ pozytywny lub negatywny.
Pozycje bilansowe obarczone tym ryzykiem to te kategorie, z których wysokość przychodów lub wydatków wynikających z oprocentowania powiązane jest ze zmiennością stóp procentowych w przyjętym przedziale okresowym. Mogą to być pozycje o zmiennym, okresowo zmiennym lub stałym oprocentowaniu. Najbardziej niebezpieczne są pozycje o stałym oprocentowaniu. Powodem jest brak elastyczności i możliwości ich dopasowywania do nowych stawek procentowych. W związku z zawartymi umowami bank nie ma możliwości dokonania korekty oprocentowania w pewnych okresach, co może skutkować zmniejszeniem marży odsetkowej (różnica między odsetkami otrzymywanymi a spłaconymi przez bank)
Ryzyko stopy procentowej dotyczy również transakcji papierami wartościowymi o stałym oprocentowaniu np. obligacji. Wzrost stóp rynkowych prowadzi do spadku ich wartości.
Z ryzykiem tym powiązane jest ponadto ryzyko wcześniejszego wypowiadania umów kredytowych, wcześniejszego wycofywania zdeponowanych środków, gdy stopy rynkowe maleją.
W celu przeciwdziałania konsekwencjom błędów w zarządzaniu tym rodzajem ryzyka KNB opracowała Rekomendację G dotyczącą zarządzania ryzykiem stopy procentowej w bankach. Zdaniem KNB zarządzanie ryzykiem stopy procentowej wymaga konsekwentnego nadzoru sprawowanego przez Radę Nadzorczą banku i aktywnych działań Zarządu banku w zakresie identyfikacji, pomiaru, monitorowania i kontroli ryzyka.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz